1997 - Przyjemniaczek Lektor PL. Odblokuj dostęp do 14321 filmów i seriali premium od oficjalnych dystrybutorów! Oglądaj legalnie i w najlepszej jakości. Włącz dostęp. Dodał: lajdak. Diana i Jackie ukrywają się przed mafią. Kobieta posiada nagranie morderstwa popełnionego przez gang. W katalogu: Jackie Chan Filmografia. Lubisz ten Babcia Gandzia. Paulette, Francja 2012. Mieszkająca na przedmieściach Paryża emerytka Paulette nie jest w stanie przeżyć za 600 euro, które dostaje. Przypadkowo pozyskana paczka haszyszu daje jej możliwość nieoczekiwanego zarobku. Czas trwania: 87 minut, Gatunek: Komedia kryminalna. Reżyseria: Jérôme Enrico. Babcia Gandzia online, Babcia Gandzia caly film, Babcia Gandzia za darmo, Babcia Gandzia bez limitu, Babcia Gandzia lektor, Babcia Gandzia napisy, Babcia Gandzia Dawno temu przestałam zastanawiać się nad sensem całkowicie przecież bezsensownych tłumaczeń wielu tytułów zagranicznych filmów na język polski. Idąc na seans filmu pod tytułem Babcia Gandzia, trudno jednak takiej refleksji nie podjąć. Wydając pieniądze na projekcję „dzieła” o tak niejednoznacznie brzmiącej nazwie, można przyjąć dwie postawy: luzaka, przemycającego Chociaż Barbara pochwaliła film i pochwaliła obsadę, nie była zaangażowana w sam film. Ale jeśli chodzi o omawianą scenę, odpowiedź jest znacznie prostsza. Według Gerwig , potrzebowała kogoś starszego do sceny i skończyło się na tym, że wybrała się z jednym ze swoich trzech przyjaciół w wieku 90 lat lub starszych. Nic nie jest w stanie jej pocieszyć ani nikt uciszyć. Dopiero perspektywa utraty mieszkania zmienia jej nastawienie do otoczenia, a film zamiast mrocznym, społecznym dramatem, szybko staje się dynamiczną komedią, pełną niepoprawnych politycznie gagów. Przedmieścia to miejsce, gdzie wszystko jest możliwe. Recenzja filmu Babcia Gandzia (2012) - Kosmiczne ciasteczka Paulette. Paulette (Bernadette Lafont) jest typowym przykładem osoby, którą zwykło nazywać się „starą babą”. 16 października 2013, 19:31. "Babcia Gandzia" - zwiastun. Paulette od śmierci męża mieszka samotnie na przedmieściach Paryża. Cukiernię, którą dawniej prowadziła, przerobiono na japońską restaurację, a ona sama nie jest w stanie utrzymać się z głodowej emerytury. Bohaterce, granej przez Bernadette Lafont (dawna muza François Mieszkająca na przedmieściach Paryża emerytka Paulette nie jest w stanie przeżyć za 600 euro, które dostaje. Babcia Gandzia < > Film sensacyjny Japonia Aby obejrzeć „Bez litości 3. Ostatni rozdział” (2023) za darmo w Internecie w Australii i Nowej Zelandii, masz kilka możliwości. Według moich wyników wyszukiwania film można oglądać w serwisach Foxtel (za pośrednictwem kanału Movies Thriller), Foxtel Now, BINGE i Netflix1. jN3L1. Program TV Stacje Magazyn Ocena komedia kryminalna Francja 2012 Paryż. Od śmierci męża Paulette (Bernadette Lafont) mieszka samotnie na przedmieściach miasta. Kobieta dawniej prowadziła cukiernię, którą w końcu przerobiono na japońską restaurację. Starsza pani nie jest w stanie utrzymać się z głodowej emerytury. Jest jednocześnie pełna jadu i niechęci do imigrantów. Od pewnego czasu jest też skłócona z córką, Agnes (Axelle Laffont). Paulette ma jej za złe, że poślubiła ona czarnoskórego policjanta, Ousmane'a (Jean-Baptiste Anoumon). Z powodu tego związku wstydzi się teraz swojego wnuka - Léo (Ismaël Dramé). Pewnego dnia w czasie policyjnego pościgu diler wyrzuca dużą paczkę haszyszu, która trafia wprost w ręce Paulette. Staruszka postanawia skorzystać z możliwości nieoczekiwanego zarobku. Twardo negocjuje z miejscowym gangsterami i w zamian za pomoc w dystrybucji obiecuje być ich przykrywką. W domowym zaciszu kobieta rozkręca dochodowy interes, polegający na sprzedaży przepysznych wypieków z dominującą w smaku nutą konopi. Pomagają jej w tym trzy zwariowane koleżanki - chora na Alzheimera Renée (Francoise Bertin), Maria (Carmen Maura) i Lucienne (Dominique Lavanant). Jérôme Enrico Bernadette Lafont (Paulette), Dominique Lavanant (Lucienne), André Penvern (Walter), Carmen Maura (Maria), Françoise Bertin (Renée), Ismaël Dramé (Léo ), Jean-Baptiste Anoumon (Ousmane), Axelle Laffont (Agnes), Paco Boublard (Vito), Mahamadou Coulibaly (Idriss) Brak powtórek w najbliższym czasie Co myślisz o tym artykule? Skomentuj! Komentujcie na Facebooku i Twitterze. Wasze zdanie jest dla nas bardzo ważne, dlatego czekamy również na Wasze listy. Już wiele razy nas zainspirowały. Najciekawsze zamieścimy w serwisie. Znajdziecie je tutaj. Dawno temu przestałam zastanawiać się nad sensem całkowicie przecież bezsensownych tłumaczeń wielu tytułów zagranicznych filmów na język polski. Idąc na seans filmu pod tytułem Babcia Gandzia, trudno jednak takiej refleksji nie podjąć. Wydając pieniądze na projekcję „dzieła” o tak niejednoznacznie brzmiącej nazwie, można przyjąć dwie postawy: luzaka, przemycającego w kieszeni skręta i oczekującego dobrej, niewymagającej szczególnego wysiłku intelektualnego komedii bądź malkontenta-eksperymentatora, który z ciekawości postanowił odkryć co czai się za tym nieco niefortunnym tytułem. Wzrastające uczucie zażenowania daje o sobie znać, gdy pojawia się oryginalny tytuł filmu – Paulette, tak fantastycznie sparafrazowany przez polskiego dystrybutora. Tak czy inaczej, każdy kto „w ciemno”, nie czytając wcześniej recenzji Babci Gandzi, wybrał się na seans, z pewnością nie oczekiwał intelektualnych rozpraw, a jedynie dużej dawki humoru. I niewątpliwie niczego więcej Babcia Gandzia nie jest w stanie nam zaproponować. Choć i z humorem bywa różnie. Widocznie dystrybutor takim, a nie innym polskim tłumaczeniem Paulette, chciał jeszcze przed seansem zasygnalizować to, czego każdy widz powinien się spodziewać w ciągu najbliższych dziewięćdziesięciu minut projekcji. Nie zapominajmy również o całkiem sprytnej zagrywce marketingowej dokonanej za sprawą niniejszego tytułu, który z pewnością przyciągnął do kin wielu młodych, wspomnianych wcześniej luzaków, nieskorych do wydawania pieniędzy na projekcje ruchomych obrazów. Babcia Gandzia po początkowych sekwencjach zapowiada się wyjątkowo smacznie. Zaskakuje przemyślanym, złożonym obrazem samotności i nieprzepracowanej traumy po śmierci współmałżonka. Zatwardziałość tytułowej babci, w której rolę wcieliła się zmarła w lipcu ubiegłego roku Bernadette Lafont, jej zgryźliwość, odrzucenie kontaktów ze społeczeństwem i rasistowskie uprzedzenia, nie są zwykłym kaprysem starszej pani, nie biorą się znikąd bądź z tak zwanej starości często traktowanej w kategoriach nieuleczalnej choroby. Wszystkie przyczyny takiego zachowania kobiety są zresztą wyraźnie zasygnalizowane przez reżysera – restauracja, zapewniająca jej dochód i godziwe życie, wkrótce bankrutuje i zostaje przejęta przez imigrantów; czarnoskóry zięć, który odebrał jej ukochaną córkę, pośrednio przyczynił się do pogłębienia depresji po śmierci męża czy wreszcie najniższa emerytura nie pozwalająca opłacić Paulette podstawowych rachunków nie wspominając o zapewnieniu wyżywienia, które musi zdobywać nawet z pobliskich śmietników. To zdecydowanie wystarczające powody do skądinąd specyficznego sprzeciwu wobec losu, który ją spotkał. Jej aspołeczność to tylko pewien mechanizm obronny, skrywający głębokie rozczarowanie aktualną sytuacją życiową. Bohaterka niejednokrotnie przyjmuje postawę nastroszonego jeża, który dzięki swoim kolcom niepozwalającym na bliższe kontakty z kimkolwiek i zadającym ból każdemu kto się do nich zbliży, stara się uniknąć własnych „skaleczeń”. Pierwsza połowa filmu obfituje w zabawne sceny ukazujące hipokryzję, jad i dewocję starszej pani, wyjętej wprost z realiów polskiej rzeczywistości. Zatwardziałej rasistce paradoksalnie nie przeszkadza to, że jej spowiednik jest czarnoskóry – toż to ksiądz, a ksiądz nie powinien być postrzegany jako zwykły człowiek. Jest dla niej, zgodnie z zasadami chrześcijaństwa, symbolem świętości i wysłannikiem Chrystusa. Komizm sytuacyjny zaczyna jednak tracić na sile wraz z rozwojem fabuły. Z satyry na temat francuskiego społeczeństwa, jego uprzedzeń, lęków oraz jednostkowego portretu samotności i biedy doświadczanej przez tytułową babcię, przekształca się w przewidywalną komedię sensacyjną. Skupienie się na dość nieprawdopodobnej i naiwnie umotywowanej przemianie babci-wiedźmy w sympatyczną i uśmiechniętą babuleńkę, odebrało potencjał tej dość oryginalnie zapowiadającej się historii. Jednak bez wątpienia należy wyróżnić drugoplanowe role przyjaciółek Paulette, prezentujących z niesamowitym dystansem do samych siebie, pełną inteligentnego humoru satyrę starczej zdziecinniałości. Być może do każdego seansu Babci Gandzi, powinny być dodawane jej cudotwórcze ciasteczka. Sądzę, że zaczęłyby działać mniej więcej w połowie filmu, co być może utrudniłoby odbiorcy zauważenie nieprawdopodobnej przemiany babci, nieszczędzącej ckliwych uśmiechów i objęć swojemu znienawidzonemu, ciemnoskóremu wnukowi. Być może akcja odbicia Paulette i jej przyjaciółek z rąk niebezpiecznych gangsterów nie wywoływałaby zażenowania i nie przypominała kiepskich podróbek hollywoodzkiego kina akcji. Być może wreszcie oczekiwania – wzrastające po pierwszej części filmu – nie ulegałyby tendencji wzrostowej. I pozostaje tylko żałować, że potencjał tej zabawnej skądinąd historii, nie został wykorzystany należycie. Polecam zatem przyjąć postawę numer jeden opisaną w pierwszym akapicie, choć zamiast skręta namawiam do przemycenia dużej dawki optymizmu – nie rodzi problemów i nie przyczynia się do konfliktów z prawem, nie szkodzi zdrowiu i zdecydowanie jest znacznie tańszy. FilmPaulette20121 godz. 30 min. {"id":"651613","linkUrl":"/film/Babcia+Gandzia-2012-651613","alt":"Babcia Gandzia","imgUrl":" w ręce zgorzkniałej i pokłóconej z całym światem staruszki trafia nieoczekiwanie paczka z haszyszem, kobieta postanawia skorzystać z możliwości zarobku. Więcej Mniej {"tv":"/film/Babcia+Gandzia-2012-651613/tv","cinema":"/film/Babcia+Gandzia-2012-651613/showtimes/_cityName_"} Babcia G. Koncept antypatycznej bohaterki niezbyt się tu sprawdza, bo twórcy nie dbają o uwiarygodnienie przemiany, jaką... ... czytaj więcej{"userName":"jpopielecki","thumbnail":" G.","link":"/reviews/recenzja-filmu-Babcia+Gandzia-15123","more":"Przeczytaj recenzję Filmwebu"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} Paulette od śmierci męża mieszka samotnie na przedmieściach Paryża. Cukiernię, którą dawniej prowadziła, przerobiono na japońską restaurację, a ona sama nie jest w stanie utrzymać się z głodowej emerytury. Bohaterce, granej przez Bernadette Lafont (dawna muza François Truffauta), daleko do typowej, uroczej staruszki. Jest pełna jadu iPaulette od śmierci męża mieszka samotnie na przedmieściach Paryża. Cukiernię, którą dawniej prowadziła, przerobiono na japońską restaurację, a ona sama nie jest w stanie utrzymać się z głodowej emerytury. Bohaterce, granej przez Bernadette Lafont (dawna muza François Truffauta), daleko do typowej, uroczej staruszki. Jest pełna jadu i niechęci do imigrantów. Dawno temu pokłóciła się z własną córką, która poślubiła czarnoskórego policjanta, a wnuk z tego związku to jej powód do wstydu. Nic nie jest w stanie jej pocieszyć i nikt nie potrafi jej uciszyć. Dopiero perspektywa utraty mieszkania zmienia jej nastawienie do otoczenia, a film z mrocznego, społecznego dramatu zamienia się w dynamiczną komedię, pełną niepoprawnych politycznie gagów. Przedmieścia to miejsce, gdzie wszystko jest możliwe. W czasie policyjnego pościgu diler wyrzuca dużą paczkę haszyszu, która ląduje wprost w rękach Paulette. Staruszka bierze byka za rogi - postanawia skorzystać z możliwości nieoczekiwanego zarobku. Twardo negocjuje z miejscowym gangsterami i w zamian za pomoc w dystrybucji obiecuje być ich przykrywką. Taki układ pozwala Paulette rozkręcić domowy interes - sprzedaż przepysznych wypieków z dominującą w smaku nutą konopi. Pomagają jej w tym trzy postrzelone koleżanki, razem tworzące wręcz montypytonowski gang starszych pań. Tak jak klienci ciastkami, Paulette rozkoszuje się swoim nowym życiem, w którym "zarabia pieniądze i spotyka świetnych ludzi". Paulette (Bernadette Lafont) jest typowym przykładem osoby, którą zwykło nazywać się „starą babą”. Od 10 lat żyje sama po śmierci męża, a jej życie towarzyskie ogranicza się do spotkań z trójką przyjaciółek, z którymi gra w karty. Mieszka w wielkim blokowisku, zewsząd otoczona przez różnej maści imigrantów, z którymi łagodnie ujmując nie żyje w ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 91% Jakie są wasze ulubione sceny? Mnie osobiście zniszczyła "Wiecie jak by wyglądała Moda Na Sukces na takim Ekranie" Bardzo dobra komedia. Tytuł może brzmieć dwuznacznie, jednak po obejrzeniu automatycznie traci się jego niesmak. Bardzo lubię francuskie komedie. Ten film jest przepełniony humorem, jest dużo zabawnych momentów, a połączone jest to z ciekawą fabułą. Bardzo przyjemnie się oglądało, dlatego też moja ocena to 8/10. Czy główna bohaterka nie przypomina Wam Daniela Olbrychskiego? :D Bernadette Lafont genialna. Czasem humor znakomity,czasem robiony na siłe,ale ogólnie można zobaczyć